(przy)Błędy językowe

[eRZet]

Wątek dedykowany wiadomo-komu
Twórca nie ukrywa, iż pragnie zwiększyć sympatię, jaką ma zaszczyt być darzony przez łaskawie nam panującą Panią Moderator

Czy zwracacie uwagę na błędy językowe, jakie popełniają inni? Czy denerwują was? A jeśli tak, to które z nich uważacie za najgorsze? [Sowa może pominąć dwa pierwsze pytania]

Mnie od niedawna najbardziej wkurza używanie niewłaściwego zaimka wskazującego z rzeczownikami rodzaju żeńskiego w bierniku. Dla tych, którzy nie mają szczęścia być Sową podam przykłady:

Pożycz mi TĄ książkę. Jadłem TĄ zupę.

Brrrrr, obrzydliwe!

[Exbitz]

Mnie najbardziej irytują błędy ortograficzne, ale jako że na forum nie ma analfabetów, powodów do irytacji mam mało.
Druga rzecz - pisanie posta po postem. Postarajcie się tego nie robić. Zaśmieca to niepotrzebnie tematy,a przecież użycie opcji 'Edytuj' daje praktycznie to samo.
Tyle ode mnie, czekam na wypowiedź Pani Moderator

[Edytah]

mnie irytuje używanie pseudo-czasownika 'przyszłem' i wszystkich form pokrewnych tego wyrazu (stosowanych niestety jeszcze dość często przez facetów) oraz sformułowanie 'tutaj pisze..." zamiast 'tutaj jest napisane...".
ohyda.

[Sowa]

A mnie irytują osoby, które zwracają uwagę na dwa, trzy błędy językowe, bo tylko ich są świadome, i chamsko poprawiają wszystkich wokół. A wierzcie mi, że są gorsze przybłędy niż "tu pisze".

Ale do rzeczy. Obiecałam wyjaśnić, dlaczego mówi się "poplamić T-shirt", a nie "poplamić T-shirta". Tłumaczyłam wam, że mówimy poplamić kogo? co? (biernik), a nie kogo? czego? (dopełniacz). Zastanowiłam się jednak nad tym jeszcze raz i doszłam do wniosku, że to jest bardziej kwestia rodzaju, a nie przypadka.

Muszę zacząć od początku. W języku polskim wyróżniamy 5 rodzajów gramatycznych - żeński, nijaki, męskoosobowy, męskożywotny i męskonieżywotny. Nie ma jednego rodzaju męskiego, bo każdy z tych trzech, nazwijmy to, "podrodzajów" odmienia się inaczej. Wszystkie wyrazy przynależące do rodzaju męskoosobowego (student, lekarz, gość) oraz męskożywotnego (lis, gołąb, borowik) przyjmują w bierniku liczby pojedynczej końcówkę -a: kogo? co? (widzę) student-a, lekarz-a, gości-a, lis-a, gołębi-a, borowik-a. Jednak rzeczownik T-shirt, podobnie jak np. krawat, stół, jest rodzaju męskonieżywotnego, a więc biernik liczby pojedynczej ma końcówkę zerową: kogo? co? (widzę, poplamiłem) T-shirt-ø, krawat-ø, stół-ø. (Ten znaczek na końcu to tak zwane zero morfologiczne, w normalnym zapisie graficznym będzie oczywiście po prostu T-shirt, krawat, stół).

Mam nadzieję, że to jest w miarę logiczne i zrozumiałe. Ale jakby co, to pytajcie.

[eRZet]

A mnie irytują osoby, które zwracają uwagę na dwa, trzy błędy językowe, bo tylko ich są świadome, i chamsko poprawiają wszystkich wokół.

Jedno zdanie, a wykosiła wszystkich tutaj

Sama jesteś zero morfologiczne. Pojechałaś tak, że teraz będę musiał to wszystko powoli przeanalizować

EDIT: No a teraz tak poważnie. Jak się ma rodzaj mięskożywotny i mięskonieżywotny do mięskoosobowego i niemięskoosobowego? Bo mnie tak uczyli i teraz nie wiem, czy to błąd. Rozumiem, że męskożywotny ma szerszy zakres niż męskoosobowy, ale czy w ogóle jest sens wyodrębniać ludzi? Czy są jakieś reguły, które tylko do nich się odnoszą?

Ale chyba rozumiem. Pobrudzić talerz, ubłocić rower, a nie talerza i rowera
Jako że to ja popełniłem ten błąd to pozostaje mi ukorzyć się i powędrować do Canossy na kolanach.
Na swoją obronę mam tyle, że ten t-shirt to takie głupie słowo i wcale nie brzmi jak talerz albo rower.
No i oczywiście szacun, bo ja w ogóle jestem kiepski w teorii...

[Sowa]

No właśnie, ubłocić (o zgrozo) rowera, poplamić T-shirta - to mi się zawsze kojarzy z "Mam pomysła!" Ferdka Kiepskiego.


Ech, przepraszam właśnie za to teoretyzowanie, ale to był jedyny sposób, żeby wyjaśnić, o co mi chodzi. Kiedy będę miała czas, żeby spokojnie usiąść nad podręcznikiem Strutyńskiego, to się jeszcze o tych rodzajach wypowiem. A jak na razie to ślęczę nad gramatyką, ale historyczną, uff...

[Renia]

Jak Ci się podoba podręcznik Strutyńskiego? Profesor, który prowadził gramatykę współczesnego języka polskiego na moim roku, raczył wyrażać się o nim z lekką ironią, mówiąc: "geniusz Strutyński". ;) Ale przed egzaminem i tak do książki tego "geniusza" trzeba było zajrzeć... ;)

[Sowa]

Gramatyka Strutyńskiego - moja Biblia. Sięgałam do niej przez trzy semestry nauki gramatyki opisowej, przed egzaminem przeczytałam jeszcze raz od deski do deski, po czym egzamin zdałam na 5. Zdezelowała mi się trochę ta książka z powodu częstotliwości korzystania z niej, ale to chyba dobrze o mnie świadczy.

[Renia]

To bardzo dobrze o Tobie świadczy. Gratuluję tak wspaniałej oceny z egzaminu, należała Ci się! Z mojej oceny, 4+, wywnioskować można, że nie romansowałam ze Strutyńskim zbyt intensywnie.

[Exbitz]

Muszę zacząć od początku. W języku polskim wyróżniamy 5 rodzajów gramatycznych - żeński, nijaki, męskoosobowy, męskożywotny i męskonieżywotny. Nie ma jednego rodzaju męskiego, bo każdy z tych trzech, nazwijmy to, "podrodzajów" odmienia się inaczej. Wszystkie wyrazy przynależące do rodzaju męskoosobowego (student, lekarz, gość) oraz męskożywotnego (lis, gołąb, borowik) przyjmują w bierniku liczby pojedynczej końcówkę -a: kogo? co? (widzę) student-a, lekarz-a, gości-a, lis-a, gołębi-a, borowik-a. Jednak rzeczownik T-shirt, podobnie jak np. krawat, stół, jest rodzaju męskonieżywotnego, a więc biernik liczby pojedynczej ma końcówkę zerową: kogo? co? (widzę, poplamiłem) T-shirt-ø, krawat-ø, stół-ø. (Ten znaczek na końcu to tak zwane zero morfologiczne, w normalnym zapisie graficznym będzie oczywiście po prostu T-shirt, krawat, stół).

Mam nadzieję, że to jest w miarę logiczne i zrozumiałe. Ale jakby co, to pytajcie.

Jako że w poniedziałek jadę na drugi w tym roku szkolnym konkurs ortograficzny do pewnego odległego gimnazjum, myślę, że tego typu wiedza teoretyczna z całą pewnością mi się przyda - zazwyczaj wiem, jak się pisze, sęk w tym, iż nie znam zasad, więc z mojej spontaniczności niekiedy wynikają pewne przybłędy; jednak z niekłamaną dumą i z wdzięcznością do Pani Moderator, stwierdzam, że jest ich coraz mniej.